در پس هر داستانی که برای دنیا تعریف می‌کنیم، قصه‌ی حقیقی‌تری وجود دارد که نمی‌توانیم یا نمی‌خواهیم ببینیم‌شان؛ قصور و توهمات و چیزهایی که در آن‌ها گیر افتاده‌ایم. شرل استرید شاید مهربان باشد، اما تظاهر نمی‌کند. او چیزی را به مردم می‌دهد که مادر به فرزندش می‌دهد: ترحم کافی تا در میان نیازهای ناجورمان احساس امنیت کنیم و دانش کافی تا امیدوار باشیم.
چیزهای کوچک زیبا را می‌توان به‌مثابه‌ زندگی‌نامه‌ای منحصربه‌فرد خواند، اما زندگی‌نامه‌ای هدفمند. شرل با صبر زیاد و فصاحت کلامش به خواننده اطمینان می‌دهد که در میان آشفته‌بازار شرم و ناامیدی و خشم، معنایی نهفته است و در آن معنا امکان نجات‌یافتن وجود دارد.
ما انسان‌ها رؤیای دروغین رفاه را باور کرده‌ایم و از تعهد عمیق به زندگی باطنی خود دور شده‌ایم. به‌سوی وسوسه‌های اغواکننده‌ای پیش می‌رویم که دوستان‌مان در نظام پرطمع سرمایه‌داری، آن را بازار آزاد می‌نامند.
همچنان‌که به ‌دنبال ارتباطاتی پیچیده هستیم، با سرعت هرچه‌ تمام‌تر از دل زمان و فضا و اطلاعات عبور می‌کنیم، اما همزمان داریم از خانواده و همسایه‌ها و حتی خودمان دور‌تر می‌شویم. نام خودمان را در اینترنت جست‌وجو می‌کنیم و در فضای مجازی از وضع خودمان می‌نویسیم و بارها مرور می‌کنیم که کدام آدم معروف دارد زندگی‌اش را نابود می‌کند و چگونه؛ اما این مداوا دوامی نخواهد داشت.
نکته‌ی اساسی حرف‌های شرل این است که غمی وصف‌ناپذیر انتظار همه‌ی ما را می‌کشد. زندگی بازی اینترنتی خودخواهانه‌ای نیست. همه‌چیز اهمیت دارد، همه‌ی گناهان، همه‌ی پشیمانی‌ها و همه‌ی مصیبت‌ها.
کتاب چیزهای کوچک زیبا درست مانند کتاب‌های دیگر شرل به‌شکل قطعه‌ای از هنر ادبی باقی خواهد ماند، زیرا کتاب‌هایش دقیقاً همان کاری را انجام می‌دهند که لازمه‌ی هنر ادبی است. آن‌ها باعث می‌شوند بیش‌تر از قبل انسانیت داشته باشیم. ما به کتاب‌ها، مخصوصاً کتاب‌های شرل نیاز داریم، زیرا همگی در قلمرو پنهان قلب‌مان، شدیداً نیازمند همراهی دوستی خردمند و باوفا هستیم که از مواجهه با احساسات ما یا خود خجالت نکشد و بداند زندگی کوتاه است و درنهایت تنها چیزی که برای بخشش باقی می‌ماند، عشق است.