وحدت درونی بخش مهمی از بازاریابی حزب است. بدون آن، طرح‌های بازاریابی در رابطه با استراتژی، برندسازی، توسعه‌ی محصول و ارتباطات ممکن است ناکام بماند. همه در حزب باید در صحنه و با یکدیگر هم‌داستان باشند. اسمیت، جی. (2006, 9-10) نشان می‌دهد که چگونه چنددستگی احزاب را ویران می‌کند، همان‌طور که در حزب محافظه‌کار انگلستان در دوره‌های رهبری جان میجر، ویلیام هگ و دانکن اسمیت روی داد. پقه (2009, 52) می‌گوید، در انتخابات 2004 کانادا حزب محافظه‌کار «با مشکل بی‌اثر شدن پیام نامزدها روبه‌رو بود»، از این رو آن‌ها کوشیدند «رویکردی منسجم‌تر و منظم‌تر در قبال انتقال پیام حزب اتخاذ کنند» تا در سال 2006 به پیروزی برسند. از نظر جونز (2008)، محافظه‌کاران انگلستان در 2003ـ2005 «همواره با فقدان معنایی از اتحاد ــ اتحادی استراتژیک ــ روبه‌رو بودند و این مسئله‌ای مهم بود». زمانی که لینتون کراسبی برای کمپین 2005 به صحنه آمد، تأکید خود را روی پنج وعده‌ی انتخاباتی حفظ کرد ــ پلیس بیشتر، بیمارستان‌های تمیزتر، مالیات کمتر، مهاجرت کنترل شده، مدارس بهتر. این سیاست پیش‌تر در کنفرانس حزب با این استدلال مشخص شده بود که «بیشترین شانس ما تداوم این مسیر است، نه تفسیرهای شخصی و انواع فراوانی از افراط‌های شخصی». هرچند حزب انتخابات 2005 را از دست داد، اما توانست کرسی‌های بیشتری به‌دست آورد، ولی اگر دچار تفرقه می‌شد، این دستاورد را نیز نمی‌داشت.