برای اتخاذ تصمیمات اصولی سرمایه گذاری و تخصیص بهینه منابع سرمایه ای باید مدل های قیمت گذاری موجود را دائما مورد برسی قرار داد و مدل های مناسب تر را معرفی نمود. لذا موضوع عمده ای که در ارزش گذاری سهام شرکت ها مطرح است، پیش بینی پرداخت های مورد انتظار می باشد که با استفاده از نرخ تنزیل، تبدیل به ارزش ذاتی سهام خواهد شد. در میادین علمی معمولا سه رویکرد جهت ارزشیابی سهام به کار برده می شود، که عبارتند از: تنزیل سودهای نقد آتی، تنزیل جریانات نقد آتی و تنزیل سودهای باقی مانده.اما در عرصه عمل، جهت ارزشگذاری سهام، بیشتر بر رشد سود های غیر عادی تاکید می شود، به گونه ای که رشد بیشتر، نسبت قیمت به سود بالاتر را به دنبال دارد. به همین لحاظ در این کتاب هر چهار مدل مذکور بررسی و با یکدیگر مقایسه شده اند، هم چنین تاثیر نوع صنعت بر عملکرد این مدل ها با توجه به اتخاذ سیاست های استراتژیک تجاری سنجیده شده است. زیرا نوع صنعت بر تعین قوانین رقابتی شرکت ها و سیاست هایی که آن ها به کار می گیرند بسیار موثر می باشد و رقابت در صنعت پیوشته در جهت کاهش نرخ بازده سرمایه گذاری به سوی نرخ بازده رقابتی پایه عمل می کند. بنابراین صنایع مختلف موجب تاثیرات متفاوتی بر سودهای غیر عادی و ارزش شرکت خواهند شد. به عبارتی نوع صنعت سودهای غیر عادی آینده را تحت تاثیر قرار می دهدو اگر داده های مربوط به نوع صنعت در مدل های ارزشگذاری سهام به کارگیری شوند، عملکرد مدل بهبود خواهد یافت.