صبح از خواب بیدار می‌شوید، عینک و هدفون متاورسیتان را می‌زنید و همه‌چیز تغییر می‌کند. مثل این است که وارد دنیای جدیدی شده باشید. در این دنیای جدید می‌توانید کار کنید، سر کلا درس حاضر شوید، با دوستانتان قرار بگذارید، حتی شاید دلتان بخواهد لحظاتی را کنار اهرام ثلاثه یا اقیانوس آرام سپری کنید. این دنیای متاورس است و همه‌چیز در آن امکان‌پذیر است.

متاورس البته چندان هم ایده جدیدی نیست. ایده آن از اوایل دهه نود بارها مطرح شده است.

حتی در فیلم‌هایی مثل ماتریکس یا آواتار هم نوعی از آن نشان شده بود. ولی به‌دلیل توان سخت‌افزاری قوی موردنیازش هنوز امکان راه‌اندازی کامل آن وجود ندارد. درواقع از وقتی مارک زاکربرگ اسم فیس‌بوک را به متا تغییر داد همه‌چیز کاملاً جدی شد.

«متاورس» (Metaverse) به معنی دنیایی فراتر از دنیای واقعی موجود است که در آن، بسیاری از محدودیت‌های موجود در دنیای واقعی رفع شده است.

متاورس با استفاده از علوم و فنّاوری‌های جدید مانند «واقعیت افزوده»، «واقعیت مجازی»، «هوش مصنوعی» و «بلاکچین» دنیای مجازی ارائه می‌کند که در آن افراد می‌توانند به صورت آواتارهای سه‌بعدی حضور پیدا کرده و فعالیت‌های مختلفی همچون فعالیت اقتصادی بر پایه رمزارز به همراه دوستان خود انجام دهند.

دنیای متاورس، تلفیقی از دنیای واقعی و تخیلی است که با استفاده از سنسورها و هدست‌های مختلف، حس واقعیِ بودن در یک مکان خیالی و تجربه‌های واقعی را به کاربران می‌دهد.