بنحجامین پاول در کتاب گریز از فقر درباره بیگارگاه‌های اقتصادی حرف می‌زند. در دهه‌های اخیر، جهانی شدن اقتصاد و گسترش هم‌پیوندی کشورها با اقتصاد جهانی موجب شده بسیاری از بنگاه‌های بزرگ و معتبر، با هدف بهره‌مندی از مزایای ناشی از نیروی کار ارزان و بهای تمام شده کمتر، بخش زیادی از فعالیت‌های خود برای تولید کالاهای مختلف، از جمله پوشاک، کفش، لوازم خانگی، لوازم صوتی و تصویری، تجهیزات پزشکی، خودرو، و موارد مشابه، را به کشورهای در حال توسعه و فقیر، در مناطقی چون شرق و جنوب شرقی آسیا و امریکای لاتین و مرکزی منتقل کرده و این فعالیت‌ها را با مشارکت بنگاه‌های کوچک و کارگاه‌هایی انجام دهند که، به دلیل شرایط به‌ظاهر نامناسب کار و دستمزدهای ناچیزی که به کارگران خود می‌پردازند، نام «بیگارگاه»به خود گرفته‌اند.